Hoe belangrijk is het onderwerp TGB op dit moment?
Joram: ‘Als je de kaart van West-Europa ziet, zijn alle landen rood gekleurd. Behalve Nederland. We weten dat ook hier een aanslag kan plaatsvinden. Er zijn goede redenen waarom hier nog geen aanslag heeft plaatsgevonden, onze wijkagenten en de AIVD doen bijvoorbeeld heel goed werk, maar natuurlijk moeten we voorbereid zijn.’

Hoe bereiden we ons voor?
Marja: ‘Alle ambulancechauffeurs en -verpleegkundigen hebben dit jaar een nieuwe, tweedaagse training gevolgd. Theorie over hot, warm en cold zones, in een nagebootste situatie slachtoffers helpen… Niet alle RAV’s laten alle chauffeurs en verpleegkundigen de training volgen. Wij wel, je gaat immers als team naar de rampplek toe.’

Wat zijn hot, warm en cold zones?
Joram: ‘In de hot zone komen we niet. Dit is het centrum van de aanslag en te gevaarlijk om onze mensen in te laten werken omdat er nog iets kan gebeuren.

In de warm zone voeren we alleen de levensreddende handelingen uit. Mensen zijn getraind in het aanbrengen van een tourniquet, bijvoorbeeld. Slachtoffers moeten zo snel mogelijk van de warme naar de koude zone. Dat is veilig gebied. Hier starten we echt met behandelen.’

Wat vinden medewerkers van de training?
Marja: ‘Sommige medewerkers hebben de schietpartij in Alphen meegemaakt in 2011. Deze training brengt herinneringen boven. Een aantal mensen zei van tevoren dat ze “nooit” die warme zone ingaan. Dat begrijp ik. Deze training maakt medewerkers bewust van de gevaren die we soms lopen. Maar die liepen we altijd al. Nu zijn we ons er meer van bewust. Dat is confronterend maar zorgt wel voor veiligheid. Als zorgverlener kom je in actie. Dat zit in ons. Dan liever op de goede manier.’

Wat vinden jullie van de training?
Joram: ‘In 2016 gebeurde er op één moment van alles in Parijs. Wij kwamen er achter dat wij met ons “rampenplan” Grootschalige Geneeskundige Bijstand (GGB) in een situatie met zulk extreem geweld, te weinig hadden kunnen doen. Volgens de GGB mogen we handelen als het “sein veilig” is gegeven. Bij aanslagen zoals in Parijs, kun je dat sein vrijwel niet geven. Wel kan de OVDG aangeven of het veilig genoeg is in de warme zone, en we creëren zelf de veilige, koude zone. Daarom is deze training een belangrijke aanvulling op de GGB. Nu leren we te werken in extreme situaties zonder onze veiligheid uit het oog te verliezen.’
Marja: ‘Precies. En ik merk dat we nu ook bij minder grote rampen gevaarlijke situaties beter inschatten. Deze training helpt ons alert te blijven.’

Waarom ben je met deze nieuwsbrief begonnen?
‘Het unieke aan het uitvraagprotocol AMPDS® is dat elke meldkamercentralist onder alle omstandigheden dezelfde uitvraag doet. De centralist heeft hiervoor scripts die letterlijk gevolgd moeten worden. Bij zo’n eenduidig systeem hoort eenduidige communicatie, vonden wij binnen de “gebruikersgroep” van AMPDS®. Daarom is deze nieuwsbrief er voor álle tien regionale meldkamers in Nederland die met AMPDS® werken.’

In 2017 werden 80 urgentiecodes in AMPDS® aangepast. Waarom?
‘Toen AMPDS® in 2011 naar Nederland kwam – het is van oorsprong een Amerikaans protocol – zijn de medisch managers ambulancezorg qua urgentiestelling aan de veilige kant gaan zitten. Op basis van de data en feedback die we de afgelopen jaren hebben verzameld, konden 80 van de 1270 urgentiecodes naar beneden worden bijgesteld. De 80 aanpassingen waren in alle gevallen namelijk “afgeschaalde” urgenties. Hierdoor hebben we het aantal A1-ritten (achteraf) fors kunnen terugdringen.’

Heb je een voorbeeld?
‘Iemand heeft een hoofdwond maar is normaal aanspreekbaar. Hoewel een wond aan het hoofd binnen de AMPDS®-definitie van “mogelijk gevaarlijk lichaamsdeel” past, blijkt in de praktijk dat het vrijwel nooit om een levensbedreigende situatie gaat. Door nu de minimaal-veilige urgentie op A2 te zetten, kan de centralist bij de uitzondering een A1 kiezen en voor de rest een A2 urgentie uitgeven.’

Meer weten over AMPDS®?
Check de nieuwsbrief.